جایگاه حضرت معصومه سلام الله علیها

لقب «معصومه» را امام رضا علیه السلام به خواهر خود عطا فرمود: آن حضرت در روایتی فرمود:

«مَنْ زَارَ الْمَعصُومَةَ بِقُمْ كَمَنْ زَارَنی»(1) ؛ «هر كس معصومه را در قم زیارت كند، مانند كسی است كه مرا زیارت كرده است.»

این لقب، كه از سوی امام معصوم به این بانوی بزرگوار داده شده، گویی جایگاه والی ایشان است.

امام رضا علیه السلام در روایتی دیگر می فرماید:

هر كس نتواند به زیارت من بیاید، برادرم را در ری یا خواهرم را در «قم» زیارت كند كه ثواب زیارت مرا در می یابد.(2)

دیگر حضرت معصومه سلام الله علیها «كریمه اهل بیت» است. این لقب نیز بر اساس رؤیی صادقانه یكی از بزرگان، از سوی اهلبیت به این بانوی گرانقدر داده شده است. ماجری این رؤیی صادقانه بدین شرح است :

مرحوم آیة اللّه سیّدمحمود مرعشی نجفی، پدر بزرگوار آیة اللّه سید شهاب الدین مرعشی (ره) بسیار علاقهمند بود كه محل قبر شریف حضرت صدّیقه طاهره سلام الله علیها را به دست آورد. ختم مجرّبی انتخاب كرد و چهل شب به آن پرداخت. شب چهلم پس از به پایان رساندن ختم و توسّل بسیار، استراحت كرد. در عالم رؤیا به محضر مقدّس حضرت باقر علیه السلام و یا امام صادق علیه السلام مشرّف شد.

امام به ایشان فرمودند:

«عَلَیْكَ بِكَرِیمَةِ اَهْل ِ الْبَْیت ِ»؛ یعنی به دامان كریمه اهل بیت چنگ بزن.

ایشان به گمان این كه منظور امام علیه السلام حضرت زهرا سلام الله علیها است، عرض كرد: «قربانت گردم، من این ختم قرآن را بری دانستن محل دقیق قبر شریف آن حضرت گرفتم تا بهتر به زیارتش مشرّف شوم.» امام فرمود: «منظور من، قبر شریف حضرت معصومه در قم است.» سپس افزود:«به دلیل مصالحی، خداوند میخواهد محل قبر شریف حضرت زهرا سلام الله علیها پنهان بماند؛ از این رو قبر حضرت معصومه سلام الله علیها را تجلّیگاه قبر شریفحضرت زهرا سلام الله علیهاقرار داده است.

اگر قرار بود قبر آن حضرت ظاهر باشد و جلال و جبروتی بری آن مقدّر بود، خداوند همان جلال و جبروت را به قبر مطهّر حضرت معصومه سلام الله علیها داده است.» مرحوم مرعشی نجفی هنگامی كه از خواب برخاست، تصمیم گرفت رخت سفر بربندد و به قصد زیارت حضرت معصومه سلام الله علیها رهسپار ایران شود. وی بیدرنگ آماده سفر شد و همراه خانوادهاش نجف اشرف را به قصد زیارت كریمه اهلبیت ترك كرد.(3)

منابع:

1- ناسخ التواریخ، ج 3، ص 68، به نقل از كریمه اهلبیت، ص 32.

2- زبدة التصانیف، ج 6، ص 159، به نقل از كریمه اهل بیت، ص 3.

3-کریمه اهلبیت، ص 43.