بزنطی می‎گوید: امام رضا علیه السلام به فرزندش، جوادالائمه علیه السلام، نامه‎ای نوشت که در آن آمده بود: ابوجعفر! به من گفته‎اند هنگام بیرون رفتن از خانه، اطرافیانت تو را از در کوچک بیرون می‎برند و این به دلیل بخل آنان است که می‎ترسند خیر تو به کسی برسد، من تو را به حقی که بر تو دارم سوگند می‎دهم که از این به بعد رفت و آمد خود را از درِ بزرگ خانه قرار بده و هرگاه برای بیرون رفتن سوار مرکب می‎شوی مقداری طلا و نقره با خود داشته باش و هر که از تو درخواستی کرد به او کمک کن.

اگر یکی از عموهایت از تو چیزی خواست کمتر از پنجاه دینار به او مده، اگر خواستی بیشتر بدهی خود دانی، از عمه‎ها  اگر کسی درخواست کرد کمتر از بیست و پنج دینار عطا مکن، بیشتر از آن را خود دانی.

(فرزند!) من دوست دارم خداوند (مرتبه‎ی) تو را بالا برد، پسرم! تقوای الهی را پیشه ساز و از جانب خداوند مقتدر و بخشنده، خوف تنگدستی و تهیدستی نداشته باش (1) (از بذل و بخشش، دچار فقر نخواهی شد، خداوند تو را به خود وانمی‎گذارد).

اَکرِم مَن وَدَّکَ وَاصفَح عَن عَدُوِّک یَتِمََّ لَکَ الفضل. (2)

امام علی(علیه السلام) : به آن که تو را دوست دارد اکرام نما و از دشمن خود بگذر تا اسباب فضل (و بزرگی) برایت مهیا شود.                                                                           

 ****************

پی‎نوشت‎ها:

1- عیون اخبارالرضا، ج 2، ص 8 .

2- غررالحکم و دررالکلم، ص 435.

***********

منبع:

* تبیان

* جلوه‎های تقوا، ج 3، محمدحسن حائری یزدی .