〽️ تبسّم نکردن در ماه محرّم به ویژه در اولین دهه آن
✿ عَنْ إِبْرَاهِيمَ بْنِ أَبِي مَحْمُودٍ قَالَ↯↯
↻ قَالَ الإمام الرِّضَا علیه السلام: كَانَ أَبِي إِذَا دَخَلَ شَهْرُ الْمُحَرَّمِ لَا يُرَى ضَاحِكاً، وَ كَانَتِ الْكَآبَةُ تَغْلِبُ عَلَيْهِ حَتَّى يَمْضِيَ مِنْهُ عَشَرَةُ أَيَّامٍ، فَإِذَا كَانَ يَوْمُ الْعَاشِرِ كَانَ ذَلِكَ الْيَوْمُ يَوْمَ مُصِيبَتِهِ وَ حُزْنِهِ وَ بُكَائِهِ وَ يَقُولُ: هُوَ الْيَوْمُ الَّذِي قُتِلَ فِيهِ الْحُسَيْنُ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ
✿ امام رضا علیه السلام فرمود↯↯
↻ عادت پدرم این بود که وقتی ماه محرّم می رسید، دیگر کسی وی را خوشحال و متبسّم نمی دید، و آثار حزن و اندوه در چهره اش ظاهر می شد تا آنکه روز دهم محرم می رسید. این روز، روز مصیبت و اندوه و گریه اش بود و همواره می فرمود:
امروز،روزی است که در آن حسین صلوات الله علیه کشته شد
……
? امالی صدوق، ص ۱۹۱