دیماج نوعی عصرانه سنتی قزوینی مخصوص فصول گرم است. این خوراکی از مخلوط نمودن تکههای نان، پنیر، خیار، گردو، پیاز داغ، زرد چوبه درست میشود. نوع اصلی دیماج که متداول تر است از مخلوط تکه های خرد شده نان لواش قزوینی (خشک) و سبزی خرد شده پنیر کهنه گردو و پیاز داغ تهیه میشود.

در قزوین دیمـاج برای «سیزده‌ بدر» یا برای (سفره افطار و عصرانه) تهیه می‌شود. پنیر مورد استفاده در دیماج پنیر محلی کهنه یا همان پنیر کوزه محلی است و در صورتی‌که به آن دسترسی ندارید، از پنیر لیقوان محلی یا انواع پنیر گوسفندی استفاده کنید.

***********************

مواد اولیه:

نان لواش خشک شده و خرد شده 500 گرم
گردو خرد شده 1 لیوان
پیاز 3 عدد یزرگ
خیار سالادی 2 عدد
پنیر محلی (کهنه) 8 قاشق غذاخوری
سبزی خوردن 300 گرم
نعناع خشک 2 قاشق غذاخوری
نمک، زرچوبه، گلپر به میزان لازم

طرز تهیه:

1. سبزی را پاک کرده میشوئیم و میگذاریم آب آن برود. حالا در ظرفی نان خشک را میریزیم، باید یکدست خرد شده باشد اگر لبه های نان لواش در آن وجود دارد آنها را بر میداریم و در آخر با الک، نان را از آرد آن جدا میکنیم تا دیماج ما خمیر نشود.

2. در ظرف دیگری 2 عدد پیاز را خرد کرده و در روغن فراوان سرخ میکنیم و در آخر زرچوبه را به آن اضافه کرده تا پیاز خوشرنگ شده و زرچوبه هم تفت بخورد بعد پیاز را همراه با روغنش به نان اضافه میکنیم، بعد یکعدد پیاز خام را هم نگینی خرد کرده و به مواد می افزاییم، حالا گردو خرد شده، پنیر کهنه (اگر پنیر کهنه نداشتیم از پنیر لیقوان رنده شده هم میتوانیم استفاده کنیم) و سبزی خوردن خرد شده را میریزیم، در آخر نمک و نعناع خشک و گلپر را اضافه میکنیم.

3. باید کاملاً مواد را با نان مخلوط کرده و 2 ساعت بگذاریم استراحت کرده تا نان نرم شود. خیار را هم زمان سرو خرد کرده و اضافه میکنیم چون اگر زودتر خیار را بریزیم دیماج خمیر میشود.

نکته:

اگر دیماج خیلی خشک بود خیار را زودتر اضافه کرده و میگذاریم دیماج استراحت کرده و نرم شود. اگر باز هم دیماج خشک بود کمی آب روی آن میپاشیم. میزان مواد دیماج کاملاً بستگی به ذائقه دارد و میتوانیم آنرا کم یا زیادتر کنیم.

نوش جان

حضرت معصومه (س) در خاندانی که سرچشمه‌ی علم و تقوا و فضائل اخلاقی بود، پرورش یافت. پس از آن که پدر بزرگوارش شهید شد، فرزند آن امام، حضرت رضا (ع) عهده دار تعلیم و تربیت خواهران و برادران خود شد و تامین مخارج آنان را نیز به عهده گرفت. در اثر توجهات زیاد آن حضرت، هریک از فرزندان امام کاظم (ع) به مقامی والا دست یافتند و زبانزد همگان شدند.

ابن صباغ ملکی در این باره می‌گوید: «هر یک از فرزندان ابی الحسن موسی، معروف به کاظم، فضیلتی مشهور دارد.» بدون تردید در میان فرزندان امام کاظم (ع)، بعد از امام رضا (ع)، حضرت معصومه (س) از نظر علمی و اخلاقی والامقام‌ترین آنان است. از اسامی، لقب ها، تعریف‌ها و توصیفاتی که ائمه اطهار (ع) از ایشان گفته اند، این حقیقت آشکار و روشن می‌شود که ایشان نیز، چون حضرت زینب (س) عالمه‌ی غیر معلمه بوده است.