نذری دادن در ایام مذهبی، دارای کارکردها و محاسن متعددی است. اطعام نیازمندان،

بالا بردن روحیه تعاون در بین مردم(در تهیه مواد لازم، طبخ، توزیع و …)، بالا بردن انگیزه

افراد ضعیف الایمان جهت شرکت در مراسم، تعظیم شعائر و ایجاد

تغییر در زندگی روزمره و … و حتی می توان این کار را از مصادیق غذا بردن به

در خانه مصیب زده نیز برشمرد. چرا که بسیاری از مردم در ایامی چون عاشورا،

حوصله طبخ غذا و … را ندارند و از سویی اطعام می تواند آنها را فارغ البال نموده

تا در مراسم مذهبی شرکت کنند.

اما هر امر نیکی نیز می تواند، دچار آفاتی شود که اگر توجه لازم به درمان آن آفات نشود،

آفت ها می تواند اصل و اساس امر را تغییر داده و کارکردهای آن را از بین برده یا

عکس نماید. و به نظر می رسد، امروزه بعضی از آفات در سنت نذری

دادن، ایجاد شده است:

 

 

 

۱- عدم توجه به اولویت ها: نیازهای رفع نشده متعددی در جامعه وجود دارد که

شاید در بعضی موارد نسبت به نذری دادن اولویت داشته باشد. اگر کسی در همسایگی

خود مریضی را می شناسد که در تامین هزینه درمان مشکل جدیدارد، یا برای تامین مایحتاج

خانواده خود ناتوان است و … و در عین حال در محله آنها، چندین مراسم پرشور برگزار می

شود و به قدر کافی نذری توزیع می شود یا می توان بدون کاستن از شور و نشاط مجالس،

نذری را حذف کرد، بهتراست، برای بهره بردن از ثواب الهی، پول به نیازهای دیگر

تخصیص داده شود و حتیاز مشارکت عمومی و گسترده دراین امر بهره برد.

۲- تفاخر طلبی: در بعضی از موارد، به نظر می رسد نوعی تفاخر طلبی در نذری

دادن راه یافته است. توزیع غذاهای غیرمعمول، توزیع لوکس نذری، توزیع نذری بیش

از نیاز افراد آن محل و … می تواند برخواسته از نوعی تفاخر طلبی باشد. و

چه بسا افراد متوجه نیستند که اقدامات ریاکارانه، در نزد خدای متعال هیچ

ارزشی ندارد. و این گونه ارضایحس معنوی،احساس کاذب می باشد.

۳- لوث کردن سنت نذری: عکس هایی که در سال های اخیر از حجم غذاهای

انباشته شده نذری در یک یخچال و …

دست به دست می شود، علاوه بر نشان دادن صفت ناپسند حرص، می تواند نوعی

بی حرمتی نسبت به برنامه هایمذهبی بوده و سبب آسیب رساندن به آن می شود .

۴- توزیع نامناسب نذری: توزیع نذری به گونه ای که با کرامت دریافت کنندگان تعارض دارد،

در تعارض با ثواب بانی قراردارد. و باید به شان و جایگاه عزداران حسینی (ع) توجه داشت،

و به گونه ای برنامه ریزی کرد که کرامت آنها مخدوش

نشود. و قطعا لزوم توجه دریافت کنندگان به کرامت خود، نمی تواند رافع مسئولیت

بانیان باشد. همچنینبعضی برایتوزیع نذری موجبات سد معبر و ترافیک را ایجاد می کنند

که باید با انتخاب مکان مناسب و قرار دادن افرادی برای برقراینظم، مواظبت کنند،

کارشان موجب مردم آزاری نشود.

۵- اسراف: در بسیاری از برنامه های عمومی ما، اقدامات نسنجیده ای وجود دارد

که عامل اسراف می باشد. از عدمتوجه به تفاوت غذای مورد نیاز کودک و بزرگسال

تا … که این امور با التفات به سادگی قابل درمان می باشد.

۶- و…

برای رفع و مقابله این آفات، مسئولیت های متعددی وجود دارد:

۱- شاید بتوان گفت تغییر چندانی در رشد این آفات به وجود نیامده و این آفات همیشه،

گوشه کوچکی از مراسم مذهبیرا شکل می داده، و آنچه آفات را چشمگیرتر کرده است،

گسترش رسانه هاست که می تواند موارد نادر و محدود را بهسرعت در حوزه وسیعی منعکس کند.

از این رو اولا لازم است در بازنشر عکس ها و مطالب دقت نمود، ثانیا در کنار موج

منفی، موج مثبتی ایجاد نمود. تا فقط عکس های موهن معرف این گونه سنت ها نشود.

۲- مبلغان و واعظان دینی به تبیین ثواب سایر امور خیر اقدام نمایند.

حجم گسترده مشارکت مردمی در نذری دادن ایاممحرم و … نشان می دهد،

در صورت انگیزه بخشی، میتوان از پتانسیل عظیم مردمی، برای بهبود بسیاری از امور

استفاده کرد.

۳- بانیان مراسم، با برنامه ریزی صحیح، به حفظ کرامت شرکت کنندگان اهتمام داشته باشند.

و از اقدامات ریاکارانه،تفاخرجویانه و … نیز بپرهیزند.

حضرت آیت الله العظمی مرعشی نجفی(ره) به فرزندش وصیت کرد:

سجاده ای که هفتاد سال بر روی آن نماز شب به جا آورده ام وتسبیحی از تربت امام حسین(ع)

که با آن در سحرها به عدد دانه هایش استغفار کرده ام با من دفن شود.

 

فرازهایی از وصیت نامه الهی و اخلاقی آیت الله مرعشی نجفی(ره) ص ۱۹.