در سال سيزدهم بعثت، رسول خدا(ص) از مکه به قصد هجرت به سوی مدينه، از شهر خارج شد و
در «غار ثور» پنهان گرديد و اميرمؤمنان حضرت علی(ع) برای اغفال دشمنان، فداکارانه در بستر آن
حضرت خوابيد و مشرکان قريش که خانه رسول خدا(ص) را محاصره کرده بودند، به گمان آن که ايشان
در بستر آرميده است، تا صبح منتظر ماندند و چون صبحگاهان با شمشيرهای برهنه به منزل آن
حضرت هجوم بردند تا رسول اللّه(ص) را بکشند، حضرت علی (ع) را ديدند که از آن بستر برخاست،
بدين ترتيب، پيامبر گرامی اسلام(ص) در فرصتی مناسب خود را از چنگال مشرکان قريش نجات داد
و امام علی(ع) نيز با اين فداکاری، عشق، علاقه و برادری خود را نسبت به ايشان نشان داد؛ اين
در حالی بود که هر زمان ممکن بود کسی را که در آن بستر خوابيده بود به قتل برسانند. بنابراين آيه
شريفه «وَ مِنَ النّاسِ مَنْ يشْرِی نَفْسَهُ ابْتِغاءَ مَرْضاتِ اللّهِ وَ اللّهُ رَئُوفٌ بِالْعِبادِ; (سوره بقره، آيه 207)
بعضی از مردمِ (با ايمان و فداکار) جان خود را در برابر خشنودی خدا می فروشند; و خداوند نسبت
به بندگان مهربان است» در حق اميرالمومنين (ع) نازل شد. سال هجرت رسول خدا (ص) مبدأ
تاريخ مسلمانان است و تحولی عظيم در جهان اسلام روی داد…
صفحات: 1· 2
سلام ممنون از مطالب زیباتون.