1)با گذشته خود کنار بیایید تا حال شما را خراب نکند.
2)ازآن چه دیگران در مورد شما فکرمی کنند به شما ارتباطی ندارد.
3)گذشت زمان تقریبا دارای هر دردی است پس به زمان کمی فرصت دهید.
4)کسی دلیل و مسؤل خوشبختی ما نیست،خودتان مسؤلید.
5)زندگی خود را با دیگران مقایسه نکنید،ماهیچ خبر نداریم که زندگی آن ها برای چه و چگونه است.
6)زیاد فکرنکنید اشکال ندارد که جواب بعضی چیزها را ندانیم.
7) لبخند بزنید زیرا شما مسؤل حل مشکلات تمام دنیا نیستید.
نماز استغاثه به حضرت زهرا(سلام الله علیها) قلبم سیاه شده بود هرچه از آیات قرآن را مى خواندم آرامتر مى شدم . ولى خوب نمى شدم ، محبوبیتى بین مردم داشتم ؛ زیرا به مردم تواضع مى کردم که مرا دوست بدارند و بیشتر احترامم کنند، به همه سلام مى کردم ، به خاطر اینکه آنها را خجالت بدهم ، که بعدا آنها سبقت به سلام بگیرند، اگر یکى از مریدان دو زانو در مقابلم نمى نشست ، در دل ناراحت مى شدم . وقتى وارد مجلس مى شدم و مردم به خاطر ورودم صلوات مى فرستادند، خوشحال مى شدم . یک روز وارد مجلسى شدم ، جمعیت چند هزار نفرى که براى دیدن من جمع شده بودند همه از جا برخواستند و صلوات فرستادند و من در ضمن چند کلمه اى براى مردم حرف زدم . گفتم : برادران ! شما که این گونه به من اظهار محبّت مى کنید، شاید نفس من خوشش بیاید و حال آنکه من لیاقت این همه محبت را ندارم . اینجا معلوم بود که مردم به زبان حال و قال مى گفتند: ببین چه آقاى خوبى است ،
چقدر شکسته نفسى مى کند. خیلى خوشم آمده بود. ولى وقتى به منزل رفتم و خوب به عمق مطلب فکر کردم ، متوجه شدم که خود این شکسته نفسى من به خاطر هواى نفس بوده است . ضمنا مطلب قابل توجّه این بود که : وقتى از پشت میز سخنرانى در آن مجلس به میان مردم آمدم ، پیر مرد دهاتى نورانى پیش من آمد و به من گفت : شما نباید آن قدر ضعیف باشید که از ابراز احساسات مردم تغییر حال پیدا کنید و نفستان خوشش بیاید و یا اگر به شما بى اعتنایى کردند، ناراحت شوید. شرح صدر داشته باشید و به این مسایل اهمیّت ندهید.
من در آن مجلس از بس از اظهار محبّت مردم و احترامات آنان مست خوشحالى شده بودم ، نفهمیدم این پیر مرد چه مى گوید. ولى وقتى در منزل فکر مى کردم ، متوجّه شدم که او مرا متنبّه کرده ، و به من فهمانده است که اگر بر فرض هم من راست بگویم و از این احترامات خوشم نیاید، تازه شرح صدر نداشته ام و ضعیف بوده ام . اینجا بود که من
