?چرا شهدای حادثه کربلا، در زیارت عاشورا «ارواح» خوانده شدند؟?

?در زیارت عاشورا،می خوانیم:« اَلسَّلامُ عَلَیْکَ یا اَبا عَبْدِ اللَّهِ وَ عَلَى الْاَرْواحِ الَّتى حَلَّتْ بِفِنائکَ ».

?در این خصوص نظریات مختلفی ارائه شده است. بهترین نظریه آن است که می‌گوید، اصحاب امام حسین( ع) در روز عاشورا از شدت ایثار و عشق به شهادت، «کاملا ازتن خود مجرد شده» و از آنان «تنها روح» باقی مانده بود.

?برای همین برایشان مهم نبود که چگونه بمیرند و آینده شان چه می‌شود، آنچه برایشان مهم و اصل بود، فقط مبارزه و شهادت در راه خدا و مولایشان حسین(ع) بود که این شوریدگی را در شب عاشورا بر طبق نقل مقاتل، ابراز نمودند. 

?برخی از آنها به زبان مشابه، گفتند: اگر صدها بار زنده شوند و به قتل برسند، باز هم از محبت و ایثار در راه امامشان حسین( ع) دست بر نداشته و شهادت را اختیار خواهند نمود. 

?بنا بر این آنان پاکبازانی بودند که اصلا در قید جسم نبودند، تا برای حفظ آن تلاش کنند، بلکه چون روح مجرد، حول امام خود و در رکاب او، تا ایصال به مقام شهادت ایستادگی کردند و جان به جان آفرین بخشیدند.

?اما در ادبیات عرب، به کسانی که در قید حیات جسمانی هستند، ارواح اطلاق نمی شود، لذا «واژه ارواح» دقیقا برای «انسانهای عاری از جسم» و دارای «روح خالص» به کار می رود، انسانهایی که مصداق بارز و اتمشان در طول تاریخ بشریت، حضرت اباعبدالله الحسین(ع) و اصحاب کبارش می باشند.

…….

?منبع: تفسیر زیارت عاشورا